Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο υπήρξαν καταστρεπτικές για το Έθνος μας. Οι μακραίωνοι και άρρηκτοι ψυχολογικοί δεσμοί Ελλαδιτών και Κυπρίων διερράγησαν και έκτοτε παγιώθηκαν σύνδρομα και στερεότυπα, τα οποία καλλιεργήθηκαν από το 1960 και έπειτα σε υφέρπουσα μορφή.
Η Άγκυρα προχώρησε τα διχοτομικά της σχέδια: στις
13/2/1975 ανακηρύχθηκε στα κατεχόμενα《 κράτος 》, το οποίο στις 15/11/1983 ονομάστηκε 《 Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου 》. Μία άλλη παρενέργεια της εισβολής ήταν η όξυνση του τουρκικού επεκτατισμού, φαινόμενο που έλαβε διαστάσεις ανεξέλεγκτες. Οι αξιώσεις της Τουρκίας για το Αιγαίο το 1973 διογκώθηκαν και κατέληξαν σε εκβιαστικά αιτήματα πλήρους αναθεώρησης της ισχύουσας κατάστασης στο Αιγαίο. Το Αιγαίο υπήρξε η υποτροπή της ελληνικής ήττας στην Κύπρο. Διότι η αεροναυτική παρουσία των Τούρκων σε αυτό ήταν περίπου ανύπαρκτη έως το 1974. Από τότε, οι παραβιάσεις και παραβάσεις, καθώς και οι υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά εξελίχθηκαν σε καθημερινό φαινόμενο.
Η νίκη των Τούρκων το 1974 κατέστησε την επιθετικότητά τους ολοκληρωτική και ανεξέλεγκτη. Αντίθετα, εάν η εισβολή αποκρούονταν, ο τουρκικός επεκτατισμός θα δεχόταν ισχυρότατο ράπισμα, με αρνητικές συνέπειες για τις σαθρές δομές του γειτονικού κράτους. Όπως πολύ γλαφυρά γράφτηκε, οι περιστάσεις απαίτησαν το καλοκαίρι του 1974 ένα νέο 《 ΟΧΙ 》. Αντί να διακηρυχθεί όμως αυτό οι ελληνικές ηγεσίες, καθώς μεσολάβησε πολιτειακή αλλαγή, προσπάθησαν να μείνουν
《 μακράν της συρράξεως 》. Η συμπεριφορά των ηγεσιών των Αθηνών αποτέλεσε απάρνηση των δεσμών αίματος, οι οποίοι συνέδεαν Ελλάδα και Κύπρο. Δεν συνιστά
υπερβολή η διαπίστωση του αντιναυάρχου Κωνσταντίνου Σκιαδόπουλου : 《 Για την άρνηση της να προστρέξει σε βοήθεια της Κύπρου, η ελλαδική ηγεσία της περιόδου εκείνη παραμένει υπόλογος έναντι του Έθνους 》. Η Ελλάδα ερωτοτρόπησε διαστροφικά με την καταστροφή αυτή, επιλέγοντας την ταπείνωση από τον πόλεμο. Σαφώς η είσοδος ενός κράτους σε πόλεμο δεν είναι απλή υπόθεση. Δεν χρειαζόταν όμως να κηρυχθεί κανένας πόλεμος. Χρειάσθηκε απλά ανταπόδοση των τουρκικών κτυπημάτων στην Κύπρο. Οι δύο αντίπαλοι, όμως, εισήλθαν στη σύγκρουση με διαφορετικό σθένος και διάθεση ο καθένας. Η Τουρκία πέτυχε μια ανέλπιστη νίκη και η Ελλάδα υπέστη μια απροσδόκητη, ταπεινωτική ήττα. Όχι γιατί πολέμησε γενναία και ηττήθηκε, αλλά γιατί αρνήθηκε να πολεμήσει. Οι Έλληνες έδωσαν το δικαίωμα στους Βρετανούς να σχολιάσουν στο μηνιαίο περιοδικό 《 Economist 》πως
《 έχασαν τα ιδανικά τους και πως είναι εννέα εκατομμύρια Άραβες, ενδεδυμένοι με παντελόνια 》. Στον πόλεμο ένα είναι το χειρότερο, όπως υποστήριξε ο Γάλλος στρατηγός Φός: η αδράνεια. Δυστυχώς οι τότε ηγέτες του Έθνους, το οδήγησαν δια της αδράνειας στην ταπείνωση.
Έπραξαν όμως και κάτι εξίσου
ατιμωτικό: επέριψαν την ευθύνη για την ήττα αποκλειστικά στους Κύπριους,
οι οποίοι 《 δεν πολέμησαν 》. Η καλύτερη απάντηση δόθηκε από τον Κύπριο
αγωνιστή και συγγραφέα Σπύρο Παπαγεωργίου: 《 Εμείς οι Κύπριοι, που
βρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε πότε τους Άγγλους και πότε τους Τούρκους,
πάντοτε απούσας της επίσημης Ελλάδας, δεν αποδεχόμαστε μαθήματα
πολεμικής αρετής από απόλεμους και άκαπνους.Κατά το πρώτο διήμερο της εισβολής, μόνοι μας, με τους εξ Ελλάδος αξιωματικούς μας, αντισταθήκαμε, παρά τη φοβερή υπεροπλία του εχθρού. Συγκρατήσαμε τους εισβολείς σε μια ασφυκτικά μικρή παράκτια λωρίδα και εκπορθήσαμε όλους σχεδόν τους τουρκοκυπριακούς θύλακες. Τι άλλο ήθελαν να κάνουμε? Να αντιμετωπίζουμε επ' άπειρον και αβοήθητοι όλη την πολεμική μηχανή της Τουρκίας - αντιτορπιλλικά, αεροσκάφη, ελικόπτερα, άρματα μάχης?
Η μήπως και να αντεπιτεθούμε στο μητροπολιτικό τουρκικό έδαφος?》.
Στους νεκρούς Ελλαδίτες και Κυπρίους που έπεσαν φυλάσσοντας Θερμοπύλες στην Κύπρο του '74, δεν αφιερώθηκαν έπαινοι ούτε αποδόθηκαν τιμές. Η γενναιότητά τους μπορεί να μην αναγνωρίστηκε από το ελληνόφωνο ελλαδικό κράτος, αναγνωρίστηκε, όμως, από τον εχθρό. Ιδού τι δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα 《 Χουρριέτ 》 ο στρατιωτικός ηγέτης της εισβολής, υποστράτηγος Μπετρετίν Ντεμιρέλ : 《 Υπήρξαν μονάδες της Εθνικής Φρουράς, καθώς και η ΕΛΔΥΚ, που επέδειξαν ηρωισμό και θάρρος. Εμείς ζήσαμε κρίσιμες στιγμές. Θέλω να πω ότι οι Έλληνες πολέμησαν ηρωικά εναντίον μας, πολέμησαν άριστα. Δεν εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και αυτό το μαρτυρούν οι νεκροί που άφησαν. Ουδέποτε είδα έστω έναν στρατιώτη τους να εγκαταλείπει την θέση του. Οι Έλληνες απέδειξαν πως είναι Έθνος Πολεμιστών 》. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετσεβίτ δήλωσε αμέσως μετά την κατάπαυση του πυρός στην πρώτη φάση της εισβολής, στις 22/7/1974, με τις οποίες εξήρε...《 την πραγματικά ηρωική αντίσταση των Ελληνοκυπρίων 》. Ο Μερέ Ζορλού, Τούρκος αξιωματικός ο οποίος συμμετείχε στην εισβολή, δήλωσε: 《 Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν φοβεροί και τρομεροί. Πολέμησαν με μένος. Και σαν τιτάνες》
....Αυτοί ήταν οι Έλληνες, Κύπριοι και Ελλαδίτες. Και έτσι πολέμησαν. Οι ηγέτες τους ήταν αυτοί που απογοήτευσαν........
Γεώργιος Γκιούρας