Όπως διαπιστώθηκε και καταγγέλθηκε από Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους αξιωματικούς, οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ στην Κύπρο βοήθησαν τους Τούρκους με κάθε δυνατό τρόπο: παροχή πληροφοριών προς επισήμανση ελληνικών στόχων, γνωστοποίηση μετακινήσεων μονάδων της Εθνικής Φρουράς, παράδοση χαρτών με σημειωμένα τα ναρκοπέδια σε Τούρκους αξιωματικούς. Μεταξύ των δύο φάσεων της τουρκικής εισβολής, οι ειρηνευτικές δυνάμεις κινούμενες σε όλη την ελεύθερη Κύπρο με τα τεθωρακισμένα οχήματά τους μετέφεραν εντός αυτών Τούρκους αξιωματικούς, οι οποίοι διενεργούσαν αναγνωρίσεις.

Ο άνθρωπος είχε εντολή και έπρεπε να την εκπληρώσει. Οι Τούρκοι, προτιθέμενοι να επιτεθούν την επομένη, επείγονταν. Έτσι, οι " ειρηνευτές " βγήκαν για " ψάρεμα "...Ήμουν απόλυτα σίγουρος για τον αποδέκτη των πληροφοριών και για να τον ξεφορτωθώ, θεωρώντας πως ήταν ευκαιρία να παραπλανηθεί ο εχθρός με ανύπαρκτα ναρκοπέδια...του χάραξα μια τεθλασμένη γραμμή στον χάρτη και κατέληξα:-" Προσέξτε, η γραμμή αυτή σημειώνει τις θέσεις των ναρκοπεδίων μας, με νάρκες αντιαρματικές και κατά προσωπικού". Την επομένη, που οι Τούρκοι επιτέθηκαν, δεν χρησιμοποίησαν άρματα μάχης κατά του τάγματός μας, καίτοι επισημάναμε την καμουφλαρισμένη παρουσία τους》. Στις τάξεις των κυανόκρανων του ΟΗΕ υπήρξαν πάντως και φωτεινές εξαιρέσεις, όπως των Φινλανδών στρατιωτών που δεν συνεργάστηκαν με τους εισβολείς, καθώς και του Καναδού ταγματάρχη Τέιν Ουίλερ, ο οποίος κατήγγειλε τη συνεργασία του ακολούθου των ΗΠΑ με τους εισβολείς.
Παρά τα ανωτέρω, αν ως Έλληνες θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, προς τους εαυτούς μας, πρέπει να γίνει αποδεκτή η άποψη, η οποία συμπυκνώνεται στα λόγια του ταξίαρχου Γεωργίου Σέργη: 《 Η μάχη της Κύπρου χάθηκε από σειρά σφαλμάτων, τα σοβαρότερα των οποίων διεπράχθησαν από την τότε στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδας》....
Γεώργιος Γκιούρας