Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Το Αγωνιστικό πρόταγμα μιας άδικης σφαίρας


Τη στιγμή που το συναίσθημα της οργής καλά κρατεί, δίχως ακόμη να ξεσπάει, τότε μία σφαίρα και μόνο μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς. Μια κοινωνία απηυδισμένη από τη καταφανή έλλειψη της στοιχειώδους ασφάλειας και της «γύμνιας» της παραβατικότητας να κυριαρχεί στα δικά της στενά, σιγοβράζει εντός της νοητής ψυχής της. Βαδίζει σε ένα μονοπάτι περιφραγμένο. Οδηγημένη εκεί λοιπόν, η κοινωνία, από τον διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό υπέμενε, υπό τη συνθήκη έωλων υποσχέσεων.

Όμως μια σφαίρα ήταν το αποκορύφωμα

Πράγματι, εξ ενός ρεαλιστικώς τυχαίου περιστατικού μια κοινωνία εξεγέρθηκε, σπάζοντας μεμιάς όποιους φραγμούς το πρότερο μονοπάτι έθετε στο ξέσπασμα της δίκαιης οργής της. Ο θάνατος μιας νεαρής και άπειρης Ελληνικής ψυχής υπήρξε η ύστατη πράξη του «δράματος» ή ακόμη καλύτερα η αφορμή εκείνη, μέσω της οποίας θα μπορούσε να αναζωπυρώσει η δάδα του ιδεολογικού αγώνα. Ο σκοπός του οποίου δεν πρέπει επ'ουδενί να βασιστεί και πολύ περισσότερο να συνεχίσει με λάβαρο την εικόνα του αδικοχαμένου Μάριου. Κάτι τέτοιο, θα έθετε τους στόχους οιουδήποτε αγώνα ως προσωρινούς, ενώ τους ορίζοντες αυτού βραχείς και δίχως δυνατότητα αναβάθμισης και διαιώνισης.

Θα κατέληγε μια ακόμη πρόσκαιρη εκτόνωση, μέχρις ο θυμός να καταλαγιάσει και οι «αναστατωμένοι» πολίτες να επιστρέψουν στο περίφημο περίκλειστο «καβούκι» τους.

Αντιθέτως, καθίσταται αναγκαία η ενστάλαξη του «Μάριου» και της κατεξοχήν υλικής, όσο και ιδεατής θυσίας του ως το έναυσμα για την έγερση μίας κοινότητας, και γιατί όχι της συνολικότερης κοινωνίας. Το προσάναμμα εκείνο, που θα όρθωνε το λάβαρο της φυλετικής και πολιτισμικής διαφορετικότητας· έναντι εκείνων των, συνημμένων στους κόλπους του λαού, ασθενικών τάσεων. Μία πάλη με βιολογικές αρχές, θυγατρική φυσικά, του πρεσβυτέρου ολοτελούς Αγώνα για τη διατράνωση και τελική επικράτηση των Ιδεών του Κινήματος.

Ακολούθως, καλείται ο σχεδιασμός και η επέκταση του πολιτικού αγώνα, πέραν των αρχικών πρωταίτιών του. Το περαιτέρω κτίσιμο νέων στόχων, αλλά και τη δημιουργία μιας συνειδησιακής ασπίδας για την αποτροπή τυχόντων δελεαστικών προτάσεων από τον κρατικό μηχανισμό. Αφού, κι αν ακόμη οι προτάσεις είναι πάλι έωλες, ο ανάστατος όχλος, έμαθε πρώτα και κύρια, στα κοινωνικά του σπάργανα ακόμη, να είναι υποτακτικός και υπήκοος.

Συνεπώς, με τη δοθείσα σπίθα φλογισμένη, καλείται το πυρ να διατηρηθεί ακμαίο, με μόνη προοπτική εκείνη της συνεχούς και δυναμικής εξέλιξης του. Αγνοείται η όποια πολυτέλεια ελάττωσης ή ακόμη και εξαφάνισης της φλόγας. Πρέπει η φλόγα της αντίστασης να ισχυροποιηθεί στο έπακρον, ώστε η ίδια να αποτελέσει τροφή και καταλυτικό εφόδιο στον γενικότερο ολοκληρωτικό πολιτικό πόλεμο. Με καινούργια υλικά και ξυλεία να συντηρηθεί αυτή, ενώ μαζί της εκατοντάδες άλλες να ξεσπάσουν. Η αγωνιστική φλόγα δεν δύναται να σβήσει.


Κι αν εύφλεκτη ύλη δεν επαρκεί πια άλλη, εύφλεκτη ύλη να βρεθεί

Δεν είναι πρόσφυγες... Είναι Έλληνες πολίτες


Με ακόμη μια τρομερή δοκιμασία ήρθαν αντιμέτωποι οι κάτοικοι του πολύπαθου νησιού της Λέσβου καθώς εχθές το μεσημέρι σημειώθηκε στο νησί ισχυρή σεισμική δόνηση της τάξης των 6,2 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ. Οι ζημιές που προκλήθηκαν σε όλο το νησί είναι ανυπολόγιστες καθώς σπίτια, ναοί και διάφορα κτίρια υπέστησαν σοβαρές ζημιές ενώ ένα ολόκληρο χωριό καταστράφηκε εντελώς και εκκενώθηκε άμεσα.

Σε αυτή τη κρίσιμη στιγμή  η κυβέρνηση έδειξε για άλλη μια φορά την αδυναμία της να χειριστεί μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Την στιγμή που σε κάθε γωνιά της Ελλάδας ξεφυτρώνουν σε χρόνο ρεκόρ κέντρα εγκατάστασης λαθρομεταναστών, οι κάτοικοι του νησιού, που είδαν την περιουσία τους να γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια τους, αναγκάστηκαν να διαμείνουν στον χώρο του γηπέδου ενός χωριού ο οποίος είχε εξοπλισθεί με υπνόσακους, σκηνές και είδη πρώτης ανάγκης. Φυσικά αν στην θέση των κατοίκων της Λέσβου βρισκόντουσαν λαθρομετανάστες οποιασδήποτε εθνικότητας, οι αρχές θα είχαν φέρει τον κόσμο ανάποδα για να βρεθεί την ίδια κιόλας στιγμή στέγη και βοήθεια.

Στις δηλώσεις των πολιτών αντικατοπτρίζεται πλήρως η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα προς τους κυβερνητικούς παράγοντες και την δυνατότητα του να χειριστούν το θέμα. Παρακάτω σας παραθέτω τις δηλώσεις που έκαναν δύο κάτοικοι του νησιού σε τοπικά μέσα.

«Στο χωριό μας το Ακράσι η εκκλησία, το σπίτι μου και αρκετά άλλα σπίτια έπαθαν μεγάλες ζημιές. Ευτυχώς κανένας άνθρωπος δεν έπαθε τίποτα! Και μη χειρότερα… Μέχρι το βράδυ χθες, ημέρα Δευτέρα, κανένα κλιμάκιο του Δήμου και της Περιφέρειας δεν φάνηκε στο χωριό μας, αν και έχουν ειδοποιηθεί από την Πρόεδρο του χωριού μας... Να δούμε σήμερα…»


«Σπίτι; δεν υπάρχει πια σπίτι. Δεν υπάρχει μέλλον εδώ, θα φύγουμε», δηλώνει ένας κάτοικος του χωριού και προσθέτει: «δεν έχουμε καμιά άλλη επιλογή, θα γίνουμε πρόσφυγες στον τόπο μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να μας βοηθήσουν, θα μας υποσχεθούν, αλλά όπως πάντα θα είναι μόνο υποσχέσεις».

Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Ο ΛΑ.Σ.Ι.ΤΑ. συμμετέχει ενεργά την Τετάρτη 17/5 στις απεργιακές κινητοποιήσεις


Αναφορικά με την προγραμματισμένη αυριανή απεργία την Τετάρτη 17/5 ο ΛΑ.Σ.Ι.ΤΑ. ως οφείλει θα συμμετέχει μαζικά με όλα τα μέλη του σε αυτήν την απεργία, ως παρουσία συμβολική και όχι ουσιώδη όπως μας την παρουσιάζουν εδώ και χρόνια τα αριστερίζοντα συνδικάτα, παρακλάδια του συστήματος.

Δεν απεργούμε, γιατί «ψάχνουμε» μέσα από τις σκληρές μνημονιακές πολιτικές τόσο των φιλελεύθερων καπιταλιστικών επιλογών όσο και στις «απεργίες» της αριστεράς που υπόσχονταν και συνεχίζουν να υπόσχονται την «Γη της Επαγγελίας» στον φτωχό εργάτη του μόχθου.            

Ούτε συναινούμε με το επίσημο ΣΑΤΑ που φέρει την αποκλειστική πολιτική ευθύνη για την κατάντια του κλάδου. Ακολουθούσαν πιστά όλα τα προεδρεία του, τις φιλελεύθερες  πολιτικές και μαζί με όλα τα «δημοκρατικά» συνδικάτα είχαν αποτέλεσμα την «κινεζοποίηση» του λαού και του κλάδου μας, ανοίγοντας τον δρόμο στα αναίσχυντα μνημόνια που ταλανίζουν την χώρα μας, οδηγώντας χιλιάδες νέους, στην μετανάστευση και στο τρομακτικό φάσμα της ανεργίας.    

Όλοι οι προαναφερθέντες συνεχίζουν να συναινούν και φέρουν μεγάλη πολιτική ευθύνη σε αυτόν τον "Αρμαγεδδώνα" που υφίσταται η Πατρίδα μας έως την ολική παράδοση της στους ξένους αφεντάδες τους ως «άξια τέκνα» της νέας Τάξης Πραγμάτων.

Ο ΛΑ.Σ.Ι.ΤΑ. απεργεί και είναι κάθετα αντίθετος στα εθνοκτόνα μνημόνια που αφανίζουν τους Έλληνες εργαζόμενους και στην υποταγή του Έθνους μας σε ξένους αφεντάδες. 

Καλούμε τους Έλληνες εργαζόμενους να συστρατευθούν μαζί μας.

Ζήτω η Νίκη!

Λαϊκός Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Ταξί

Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

Μια Νεολαία αντιστέκεται!


Τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελεί γεγονός η ολοτελής παράδοση του εκπαιδευτικού συστήματος στις λιγδωμένες χείρες των θιασωτών του κομμουνιστικού ιδεολογήματος. Η μαρξιστική λαίλαπα, της οποίας η πολιτιστική οσμή υπερέχει ως κραταιά θεώρηση στο Ελληνικό κράτος, είχε από καιρό απλώσει τα σκοτεινά πλοκάμια της επί τις δημόσιας παιδείας. Άλλωστε, ο σκοπός των εντολοδόχων της κόκκινης αρρώστιας δεν ήταν άλλος από την διαφθορά των νεότερων γενεών, μέσω του αυτοματοποιημένου εκπαιδευτικού συστήματος. Σε απόλυτη συνέπεια των σκιερών μοτίβων που πλαισιώνουν τις ιδέες τους, ξεφούρνισαν στρατιές πολιτικών ινστρουχτόρων, υπό μορφήν εκπαιδευτικών· διαχέοντας τους αφειδώς στο εκπαιδευτικό σύστημα, μέχρις την τελική άλωση του. Η επιτυχία του σκοτεινού εγχειρήματος ήταν αδύνατο να κλονιστεί, με μόνες μερικές εστίες αληθινής μάθησης και διανόησης να απομένουν στο εκπαιδευτικό τοπίο. Σαν μικροσκοπικές οάσεις που μάχονται να καταπολεμήσουν την αυξανόμενη επιρροή της εξοντωτικής ερήμου, που όλο και πεισμώνει να τις καταπατήσει.

Υπεισερχόμενοι, στην επίκαιρη πραγματικότητα που επιχειρεί να καταγγείλει το παρόν άρθρο, έχοντας ενθυμηθεί την διαχρονική κομμουνιστική σκιά επί της νεότερης «Ελληνικής Παιδείας», ας ανατρέξουμε στο προπαγανδιστικό δηλητήριο που ξεχύθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Πηγή του άκρατου δηλητηρίου, τα «ενημερωτικά» μέσα ως γνήσια φερέφωνα της καθεστωτικής αρχής, χωρίς να εξαιρείται το γενικότερο μόρφωμα συναυτουργίας επί του πολιτικού γίγνεσθαι, το «συνταγματικό τόξο», από την ιδιοκτησία των εν λόγω μέσων. Διακαής στόχος, ουδείς άλλος παρά η τρίτη πολιτική δύναμη του κοινοβουλίου, ο Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή, που φυσικά με την ιδεολογική του πυγμή αποτελεί συνεχιζόμενη απειλή για την μαρξιστική και καπιταλιστική κατάντια.

Πραγματικά, ουδόλως δυσχερές να θυμηθεί κανείς τα ατελείωτα «ρεπορτάζ», τις δίχως σταματημό νουθετήσεις και ανακοινώσεις πλείστων συστημικών φορέων, έναντι της επιρροής που οι αγνές και καθάριες ιδέες της Χρυσής Αυγής ασκούσαν στη νεολαία. Ήταν η επαναστατική θέρμη, με την προσήλωση στα εθνικά ιδεώδη, που έδειχναν να αγκαλιάζουν ολοένα και περισσότερο τους νέους ανθρώπους, χωρίς κοινωνικά κατασκευάσματα όπως ο πλούτος να παραγκωνίζει άλλους λιγότερο κι άλλους περισσότερο. Τόσο πρότερα, όσο και μετέπειτα του σκηνοθετημένου σόου διώξεων, τα διαπλεκόμενα μέσα κατηγορούσαν τη Χρυσή Αυγή, πως προσπαθούσε να εισβάλλει (!), σε σχολεία, αλλά και να προπαγανδίσει σε μαθητές κάθε ηλικίας. Μάλιστα, απειλώντας με διώξεις και κυρώσεις για την ύπαρξη μαθημάτων ιστορίας, αλλά και λοιπών απλοϊκών δραστηριοτήτων, εντός των κόλπων του Κινήματος.

Προκύπτει λοιπόν ένας εύλογος επίλογος, ίσως ακόμη καλύτερα μια επαλήθευση για πολλούς. Το γεγονός πως η πρωταρχική αιτίαση και πηγή, της με οιοδήποτε τρόπο καταγγελίας της Χρυσής Αυγής και των δραστηριοτήτων της, από συνήθεις γνωστούς κι αγνώστους· Δεν έγκειται στην τήρηση μιας υποτιθέμενης νομιμότητας ή εγκατεστημένης ηθικής. Τουναντίον, έγκειται στον πηγαίο τρόμο του «καθωσπρέπει» πολιτικού συστήματος στην αυξανόμενη επιρροή και ενίσχυση των εθνικιστικών ιδεών, και ιδίως την εξάπλωση αυτών στην καρδιά μιας εθνικής οντότητας, την Νεολαία.

Όπως και να πράξουν οι κόκκινοι νόθοι υιοί του διεθνούς κατεστημένου· Ακόμη κι αν τοποθετήσουν τις φιέστες τους μέσα στις ίδιες τις σχολικές αίθουσες, θα βρουν απέναντί τους μια νεολαία κουρασμένη από ταξικές αντιπαλότητες και έχθρες. Κραυγαλέα απούσα από τα καταδικασμένα να αποτύχουν συνέδριά τους. Όσο κι αν το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα και προσωπικό πασχίζει, ώστε να γεμίσει τις αποδεδειγμένα μικροσκοπικές προπαγανδιστικές εκδηλώσεις. Αδιάφορη από τα ακαλαίσθητα θεωρήματά τους και εξοργισμένη από τη βαίνουσα παρακμή του λαού τους. Αυτή η νεολαία θα σταθεί με μέτωπο ορθό, ενώ χωρίς οίκτο θα βαδίσει εμπρός.

Μια νεολαία τείχος απροσπέλαστο, η ιδέα του αίματος και της τιμής.


Μια Νεολαία έτοιμη να αντεπιτεθεί με μια λύσσα κοσμογονική!

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Κομμουνιστικές φιέστες, διοργανώνει η ΚΝΕ εντός σχολείων!


Απίστευτα προκλητική, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ανακοίνωση τοιαύτων δραστηριοτήτων, εάν και εφόσον αντί για κομμουνιστικές, οι εκδηλώσεις αυτές είχαν εθνικιστικό χαρακτήρα και πρόσημο! Μάλιστα, θα μπορούσε να επισύρει νομικές διώξεις στους διοργανωτές αυτών.

Αντίθετα, το ΚΚΕ γνωστό για την αδιάκοπη εμπλοκή του σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, κάθε βαθμίδας· απαξιεί ή ενδεχομένως να αξιοποιεί μια ανεπίσημη ασυλία, όσον αφορά τις πασιφανείς παρεμβάσεις του στην παιδεία, αλλά και την παγιωμένη εκστρατεία προπαγάνδισης των στείρων ιδεών του τόσο εντός, όσο και εκτός των σχολικών συγκροτημάτων. Ακολούθως, μέσα στην οκνηρία που παρέχει η απρόσκοπτη ασφάλεια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, μέσω της κατάχρησης του πολύκροτου ασύλου· οι κοκκινοφρουροί του ΚΚΕ, μέσω του νεολαιίστικου παραρτήματος τους, σχεδιάζουν να παρεισφρήσουν μέσα στα σχολεία. Επιχειρώντας να μετατρέψουν ότι απέμεινε από την υγιή υπόσταση αυτών, σε τρώγλες ιδεολογικής ασιτίας!

Εντελώς απροκάλυπτα, η ΚΝΕ διοργανώνει μαθητικές κομμουνιστικές φιέστες σε διάφορους χώρους, δημόσιους και μη, ανά την Ελλάδα· μεταξύ αυτών ακόμη και Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων σχολείων. Οι εν λόγω φιέστες θα λάβουν χώρα τις επόμενες ημέρες και κυρίως στις 29-30 Απριλίου, χωρίς την κατακραυγή διαφόρων «φορέων», «συνταγματικών» κομμάτων και μέσων ενημέρωσης. Τη στιγμή μάλιστα, που αρκετές από αυτές τις φιέστες σε Αττική και αλλού θα πραγματοποιηθούν όπως διατυπώθηκε, κι από το ίδιο το ΚΚΕ, εντός σχολικών κτιρίων!


Για του λόγου το αληθές:


Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Οι προστατευόμενοι αναρχοκομμουνιστές τρομοκράτες ανέλαβαν την ευθύνη για την επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής


«Ανάληψη ευθύνης» είχαμε πριν από λίγες ώρες για την άνανδρη δολοφονική επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Λεωφόρο Μεσογείων. Σε εισαγωγικά η «ανάληψη ευθύνης», γιατί οι παρακρατικοί της αριστεράς δεν φέρουν ευθύνη, γεγονός που φάνηκε και από την επιλογή του Υπουργείο Προ.Πο να τους «καλύψει» σε όλα τα επίπεδα.

Δεν θα αναφερθούμε εκτενώς στο κείμενο της «ανάληψης» αυτής, αφού χρησιμεύει κατά κύριο λόγο απλώς και μόνο για αναμόχλευση των όσων συκοφαντιών γράφουν οι φυλλάδες των μεγαλοεργολάβων και καταρρίπτονται στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Αυτό που έχει πραγματική αξία, είναι πως στο κείμενο αυτό αναδεικνύεται μία αλήθεια: συνδέονται οι παρακρατικές συμμορίες της αριστεράς με τους συνδικαλιστές που παρανομούν, ώστε να αποκλείσουν το ψηφοδέλτιο της «Εθνικιστικής Λαϊκής Δύναμης» από τις εκλογές του Συλλόγου των εργαζομένων στο Δήμο Θεσσαλονίκης και όλες τις άλλες απόπειρες του καθεστώτος να φιμώσει, να λογοκρίνει και να πολεμήσει την Χρυσή Αυγή.

Σας παραθέτουμε το επίμαχο απόσπασμα:

«Η κίνησή μας αυτή ενάντια στις ομάδες κρούσης του κεφαλαίου ήρθε για να προστεθεί στους πολύμορφους αγώνες του ταξικού κινήματος ενάντια στο φασισμό. Το τελευταίο διάστημα τα παραδείγματα είναι πολλά: η αποβολή του χρυσαυγίτικου «Κλαδικού Σωματείου Υπαλλήλων Ασφαλείας» από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, ο αποκλεισμός της "συνδικαλιστικής" παράταξης «Εθνικιστική Λαϊκή Δύναμη» από τις εκλογές του Συλλόγου των εργαζομένων στο Δήμο Θεσσαλονίκης, οι δυναμικές συγκεντρώσεις-πορείες ενάντια στα εγκαίνια γραφείων τους (όπως έγινε στην Ξάνθη, στη Βέροια, στα Χανιά, στο Παγκράτι), το μπλοκάρισμα εκδηλώσεων-ομιλιών τους (όπως στο Αγρίνιο, στο Βόλο και αλλού), οι αντιφασιστικές περιπολίες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, η σύγκρουση με πρωτοκλασάτα στελέχη και βουλευτές τους (όπως στο Περιστέρι), η δυναμική παρουσία σε δίκες φασιστών και αντιφασιστών, οι επιθέσεις σε στελέχη, βουλευτές και γραφεία ναζί δικηγόρων-υποστηρικτών τους»

Στο κείμενο αυτό, η μοναδική πραγματική ανάληψη ευθύνης που γίνεται είναι εκ μέρους του συστήματος. Μόνοι τους οι ίδιοι οι παρακρατικοί ομολογούν ότι μάχονται για τον ίδιο σκοπό με τον Τσακνή, την ΠΟΣΠΕΡΤ, τα λοιπά κατάλοιπα του κλεπτοκρατικού συνδικαλισμού, αλλά και άλλους. Άλλους όπως π.χ. η Νέα Δημοκρατία που έχει πρωτοστατήσει στην σκευωρία κατά του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, όπως ο Αθανασίου που έπαιρνε τηλέφωνο τους ανακριτές, όπως ο Δένδιας που έσκαβε μοναστήρια για να βρει το «οπλοστάσιο» της Χρυσής Αυγής, όπως ο Μπόμπολας που η φυλλάδα του έχει καταδικαστεί (όπως και άλλες) για συκοφαντική δυσφήμηση του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής και του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών.

Γράφτε, βρε «συντρόφια», όλους τους συνεργούς σας. Μην ντρέπεστε…


Να γνωρίζετε ότι το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα δεν είναι σαν και του λόγου σας, που «αγωνίζεστε» ανάλογα με το έμβασμα της εκάστοτε Πρεσβείας. Ας γνωρίζετε ότι δεν σταματάει έτσι η Χρυσή Αυγή, ένα Κίνημα που βίωσε ταυτόχρονα φυλακίσεις και δολοφονίες.

Του Σκότους η Αυγή


Μία αβυσσαλέα ανυπαρξία περιβάλλει τη ψυχραμένη πλάση, χρωματισμένη σκιερώς· με μια αλλοπρόσαλλη κενότητα να γεμίζει την υποτακτική τάση που απορρέει στους δουλικούς της θιασώτες. Τοπίο παγερό, δίχως ακόμη αιολικές ανάσες να εφορμούν από τους μυστικούς καταρράκτες, στις παρυφές της θνητής πέτρας. Οι ελπιδοφόροι ασκοί, των οποίων η υποσχόμενη όψη εμβόλισε την αφοσίωση προς τον αιώνιο ταξιδευτή, δείχνουν ξανά ερμητικά κλειστοί. Μήπως, το Ίλιον έχασε ξανά το διάδοχό του· ή μήπως η θαλάσσια οργή κατασπάραξε ξανά τον άρχοντα της Ιθάκης;

Τα Κρόνια τείχη έπεσαν, όμως και του Διός η διδαχή δεν άργησε να ακολουθήσει.

Η στείρα ύπαρξη παραμένει εν μέσω μιας σκοτεινής χειρολαβής, ανίκανη να αποτρέψει την αφύσικη εκτροπή, που επιτελείται με βαναυσότητα εις βάρος της ζωής. Μια βδελυρή χείρα εμποδίζει τη δίκαιη επάνοδο του πηγαίου φωτός. Χείρα εμποτισμένη με αίμα ανίδεων αμνών, αλλά και γενναίων λύκων. Μένει αυτή, δεσμευτική καθώς ενδεδυμένη με ύφασμα ακριβοπληρωμένο, μα όντως ακράδαντα φθηνό και ανάξιο από τη φύση του.

Είναι χέρι καταραμένο και βρώμικο, ακαθαρσίες γεμάτο!

Αυθύπαρκτο δεν είναι επ`ουδενί· Αφού, ένας χολερικός νους δείχνει να το καθοδηγεί, του οποίου η θεωρητικώς έμβια οντότητα καθίσταται ως μια αληθινά βιολογική προσβολή. Παράλληλα, καθίσταται ο ακαριαίος τερματισμός αυτού του νου, ως μία πρόσκληση ανωτέρων κοσμικών δυνάμεων. Επιστρέφοντας στην υλική προέκταση του όλου νου· παρατηρεί προσεκτικότερα κανείς όνυχες γαμψούς, βουτηγμένους μέσα σε μια ελώδη λάσπη πονηριάς. Καθώς, η γερασμένη και ωχρά όψη τους κρύβει τη φυσική αναμετάδοση του αιθέριου πυρός. Αρκεί όμως ένα ξίφος τολμηρό, ώστε να κατακόψει αυτό το βιολογικό έκτρωμα και αίσχος, που αντικατοπτρίζει αυτόν τον περιούσιο νου. Ξεριζώνοντας το οριστικώς από τον αμπελώνα της ζωής, σαν μια ύστατη λύση· αποδεκτή από την εκκλησία των θεών.

~

Σιγή απέθαντη νεκρή, ολούθε μουρμουρίζει·
Μια σήψη σκοτεινή, κι`αχρείως στολισμένη,
μένει σαν στίγμα διακαώς, μαρτύρων ακουσμένη
Θλιμμένη μελωδία, π`ολούθε μουρμουρίζει,
στου χάους τα σπαρτά, ταμένη ν'αλωνίζει

Στενάζει-

Νύκτα πανέκφραστη κι αν έφυγες,
Συ Ήλιε δεν εφάνης·
Τ`άρμα το πάνλαμπρο που σ`έκαιγε,
Ώ μήτερ- δεν κίνησε γι`αλλού·
Δαιμόνια κενά`ναμένει,
θε να πυρώσουν, τη δάδα του καιρού

Η παντοδύναμη είναι- Η φλόγα της καμπής,
τ`αθάνατου πυραύνου της δόξας της τρανής·

Είν` στεναγμός διαβολικός,
στα χείλη ποιητή·
Σαν ψίθυρος υπέροχος,
στις σκέψεις εραστή

Είν` το κλειδί της θέλησης,
απρόσμενο, στη δύση της ζωής,
λύση στ`αλήθεια υπέργεια, γαλήνης ιαχή

Στενάζει- μηνύοντας τη νέα απαρχή

Πέραν της Πύλης άρχεται
του Σκότους η Αυγή

~

Υπόκωφη λάμψη σχίζει διαμέσου μιας αρρωστημένης κι αμυδρής δεσμίδας φωτός, τον ξιπασμένο ιδεαλιστικό παγετώνα, που σχηματίζει τη σύγχρονη άξεστη πραγματικότητα. Αληθινά, μια πνευματική ξηρασία είναι αυτή που στέκει όρθια, δίνοντας τροφή εις ολάκερο τον πεσιμισμό, που καλείται να αξιοποιήσει ο ύστατος ακόλουθος της Ηούς. Υιοθετώντας το αιώνιο σκότος, ώστε να μεταλλάξει αυτό σε αληθινό φως. Δίχως φρούδες ελπίδες και ηττοπαθή ιδεολογήματα, που κάθε άλλο παρά ανυψώνουν τη θέληση για την απρόσκοπτη ολοκλήρωση του ζωτικού κύκλου. Σαν άλλος σιδηρούν τροχός, που ολίγη σημασία δίνει στο δύσβατο μονοπάτι, που ακόμη να ντυθεί με πέτρα. Ίσως πάλι, να ομοιάζει με χείμαρρο ορμητικό και δαιδαλώδη, που αρνείται να ανακόψει τη πυγμή του, ωσότου συναντήσει με περισσή ανακούφιση· τους ακραιφνείς κόλπους του ατελούς πελάγους.

Το Σκοτάδι, δηλαδή η πραγματικότητα που ενυπάρχει προ της δημιουργίας, αλλά και έπειτα της ολοκληρωτικής καταστροφής μένει δέσμιο ως όρος, της κακοδαιμονίας του ανθρώπινου όντος. Φαίνοντας εσφαλμένα, πως νοηματοδοτεί τον απόλυτο τρόμο μιας κοινωνίας, που προσπαθώντας να την αποφύγει, κλείνεται ερμητικά εντός του περίκλειστου οίκου. Ανυπομονώντας η φοβερή νύχτα να διαβεί, δίνοντας τη θέση της στην φωτεινή ημέρα, κατά την οποία φυσικά η ασφάλεια του ατόμου θεωρείται ανώτερη, από αυτήν που επικρατεί τις ώρες που η σκιά υπερέχει. Στιγματισμένη η φύση του σκότους διασύρεται από τους θιασώτες της ζωής. Όμως, το σκοτάδι ορθώς τρομάζει τους αγρούς, αλλά και των άστεων τα στοιβαγμένα τα κορμιά. Καθώς, αυτό συμπυκνώνει όλη εκείνη την πηγαία οργή και το μίσος, που απορρέει από τη συνεχιζόμενη και συθέμελα καταστροφική κοινωνική σήψη. Την παρακμιακή καταστολή των προαιώνιων αξιών, επάνω σε έναν βωμό που φαντάζει νεόφερτος, κι όμως δρα με εμπειρία χιλιάδων χρόνων. Τρισάσχημος ετούτος ο βωμός, με ατέλειες πάμπολλες· Όψη θλιβερή, με την απαίσια παρουσία του να ευρίσκει καταφύγιο σε ένα αμυδρό φως, που αιωρείται στην πλάση. Ένα αδύναμο άντρο φωτός, ως το ύστερο κατάντημα μιας αποτυχημένης εποχής.

Η ηθολογική και ιδεολογική κατάπτωση που σκιαγραφείται, δίνει φυσικό σχήμα σε ένα ενδεχομένως εσχατολογικό χρονικό στάδιο. Το οποίο στέκεται στις ύστατες παρυφές της σαπισμένης ύπαρξης, ως μία μεταβατική κατάσταση· Της οποίας τη βραχυπρόθεσμη κατάληξη μπορούν μονάχα να επιφέρουν καταλυτικά οι εναπομείναντες γόνοι της αρετής. Εκείνοι οι φορείς του αδυσώπητου θυμού, που σαν πολύχρωμες ψηφίδες συμμορφώνουν τη σφραγίδα εκείνη που θα μπορέσει εν τέλει να φέρει την ποθητή διακαώς υπαρξιακή λήξη. Θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει την όλη αυτή διάσταση, σαν έναν διαγωνισμό ανάδειξης των ικανών χαρακτήρων· Εκείνων, που πραγματικά θα αποδεικνυόταν πως κατέχουν την ιδεαλιστική πυγμή να ξεπεράσουν την ξεπεσμένη εποχή τους. Που ως χρισμένων πλέων στελεχών της ιδεατής αναγέννησης του αύριο, μέλει να αναβαπτιστούν εις το όνομα της επερχόμενης τάξης. Ώστε να εξυψωθούν από τον βρωμερό περίγυρο, αφήνοντας την εμφανώς αδυνατισμένη φωτεινή χροιά που βασιλεύει επί των εν λόγω θνητών.

Στοχεύοντας στην ανυπαρξία, αντί της καταφανούς μετριότητας, αφού μονάχα αυτή μπορεί να δομήσει εξ αρχής.

Ολίγοι οι εκλεκτοί του εκφυλισμένου κόσμου προσκαλούνται σε μια υπερβατική αποστολή, λειτουργώντας ως τελευταία απόδειξη της αξίας των. Κατρακυλώντας σε σπήλαια κακοτράχηλα, τη στιγμή που το αμυδρό φως όλο και λιγοστεύει. Ύστερα, ανοίγονται έμπροσθεν λόφοι βραχώδεις, αγκάθια γεμάτοι· Ω, κι ένα ψύχος αβάσταχτο και τρομερό. Ενώ ένας διάδρομος, ωχρά ντυμένος από μάρμαρο καθοδηγεί προς μια άγνωστη, αλλά τόσο γοητευτική άβυσσο. Ώσπου, ο διάδρομος καταφθάνει σε μια παγερή αίθουσα, εν το μέσο της οποίας υπάρχει μια κλίμακα αδίστακτη. Ο αναβάτης βιώνει ψίθυρους αλλόκοτους, ξενικούς από τον κόσμο που μέχρι πρότινος υπήρξε μέλος. Ίσως πάλι να ενθυμίζουν φωνές συγγενικές, βγαλμένες από οντότητες ενδιάμεσες, δαιμονικές. Το βάδην συνεχίζει απρόσκοπτο, αφού η παραμικρή διστακτική σκέψη, μπορεί να οδηγήσει στην τραγική απόρριψη του ατόμου. Τι κι αν έφτασε τόσο μακριά; Η εξέλιξις επιζητεί θυσία.

Ένα πλάτωμα ενυπάρχει, επί του τέλους της ανοδικής ετούτης κλίμακας· Όπου το σκοτάδι πλέον δεν αφήνει περιθώρια για σκέψεις άλλες, ή για ψιθύρους διαβλητικούς. Είναι αυτό, το ύφασμα επάνω στο οποίο η κτίση εφηύρε τη ζωή· Και ναι, είναι επ'αυτού του ιδίου σκότους, που θα λυθεί τανάπαλιν. Το Σκότος σκιαγραφεί την υπαρξιακή ολότητα, στην πιο αγνή της μορφή. Και είναι αυτό, το οποίο καλούμαστε να αγγίξουμε, ώστε να πυρώσουμε από μηδενική βάση το πύραυνο της πρώτης Αυγής. Έμπροσθεν του αιώνιου μαθητή υπάρχει η θύρα, που οδηγεί στο αέναο χάος της απαρχής. Ο ίδιος αποτελεί το κλειδί το μονάκριβο, αλλά και το θείο μίγμα, που εκχυλισμένο στο καλούπι της Ιδέας θα κληθεί να θεμελιώσει μέσω της πειθαρχικής διδαχής του, τους καθοδηγητικούς στύλους· Αυτούς που εγκαλούνται να θεσπίσουν τον άξονα τόσο της ανθρώπινης και φυλετικής μετεξέλιξης, όσο και της υπαρξιακής υπερπήδησης, προς έναν επόμενο επαναστατικά αναζωογονημένο στόχο.

Αληθινά, άθλος η υπερνίκηση του φόβου που το αγνό Σκότος προάγει στην προεξέχουσα σκιά του. Όμως, το άτομο προ της θύρας καθήμενο καλείται να κατανοήσει πως η πραγμάτωση της τελειότητας και της αριστείας μπορεί μονάχα να επιτευχθεί, μέσω του ολοτελούς ολέθρου· Που το ξεκλείδωμα αυτής υπόσχεται, αντί μιας ξεθωριασμένης και άδικης για τη ευζωία, εγκληματικής παρακμής. Το πέρασμα προς ένα νέο ξεκίνημα προσμένει τον εκλεκτό νου, να ξεπεράσει όποιους υποδεείς δισταγμούς, τιθασεύοντας τα συναισθήματα ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού, από τα οποία διακατέχεται. Επιφέροντας ένα βάναυσο πλήγμα κατά του δαιμονίου της εσώτερης αδυναμίας του· Καθώς βαδίζει και πάλι εμπρός.

Μία βαρύτατη, παλαιά Πύλη· με αρχέγονα σύμβολα λαξευμένη στέκεται κρυμμένη στις σκιές. Ο ψίθυρος της αιωνίως, προσκαλεί προς παραβίαση της, έλκοντας μας στην απελευθέρωση του προαιώνιου Σκότους. Το σβήσιμο ενός αναιμικά καιγόμενου κεριού. Την θανάτωση της αρρωστημένα παρηκμασμένης ύπαρξης.


Την επανεκκίνηση της ζωής.