Ένα από τα κόμματα-δημιουργήματα των τοποτηρητών της ξενοκρατίας στον τόπο μας, αποτελεί και το ΚΚΕ. Ο ρόλος του και οι σκοποί της συστάσεώς του, είχαν ήδη διαφανεί από το 1918, όταν Έλληνες σοσιαλιστές με εθνική συνείδηση είχαν καταγγείλει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (Σ.Ε.Κ.Ε.), σαν εβραϊκό δημιούργημα, αποχωρώντας ομαδικά από αυτό.
Στο βιβλίο του πρώην Γενικού Γραμματέα και βουλευτή του ΚΚΕ Ελευθέριου Σταυρίδη «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ» (σελ. 13) αναγράφονται τα ακόλουθα αποκαλυπτικά… «Ιδρυτές του ΚΚΕ τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Θεσσαλονίκη, ήταν Ισραηλίτες ή κρυπτοεβραίοι Έλληνες, το δε κίνημά τους, παρόλα τα σοσιαλιστικά φαινόμενα ή προσχήματα , ήταν εθνικιστικό εβραϊκό… Δυστυχώς τα σοσιαλιστικά μας επιχειρήματα δεν εισακούσθηκαν εφόσον η εβραϊκή ηγεσία είχε τους δικούς της ανθελληνικούς σκοπούς, οι δε γύρω από αυτήν Έλληνες προλετάριοι ήταν αγράμματοι και αφελείς. Προσήλθαμε, εν τούτοις, ως μειοψηφία στο πρώτο Σοσιαλιστικό Συνέδριο το 1918, αγωνιστήκαμε και πάλι, αλλά αποχωρήσαμε για να μην γίνουμε όργανα της κομμουνιστικής εβραϊκής πλειοψηφίας…».
Το κόμμα αυτό έπειτα μετονομάσθηκε σε ΚΚΕ. Τη δημιουργία του ΚΚΕ από σιωνιστικούς κύκλους την παραδέχονται και οι ίδιοι οι Εβραίοι. Στο περιοδικό «Χρονικά», επίσημο έντυπο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου στην Ελλάδα (τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 1992, σελ. 13-14), διαβάζουμε, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα αποκαλυπτικά… «Ευθύς μετά τη νεοτουρκική επανάσταση, δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, το σιωνιστικό κίνημα με την ίδρυση της λέσχης «Μπενέ Σιών» και του αθλητικού συλλόγου «Μακαμπή».Ο σιωνισμός είχε πρωτοεμφανισθεί στην πόλη από το 1899, καλυπτόμενος αρχικά κάτω από τον μανδύα σωματείων όπως η «Καδιμά» που προέβαλλε σαν κύριο σκοπό την διάδοση της εβραϊκής γλώσσας. Σχεδόν ταυτόχρονα, το 1909, μέσα από την ευάριθμη εβραϊκή εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης, γεννιέται και η σοσιαλιστική εργατική ομοσπονδία, περισσότερο γνωστή με τον τίτλο της «Φεντερασιόν» στην ισπανοεβραική γλώσσα, που θα λειτουργήσει αυτόνομα μέχρι το 1918, όταν μαζί με άλλες ελληνικές αριστερές οργανώσεις έγινε συνιδρύτρια του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ).
Ιδρυτής και ηγέτης της Φεντερασιόν ήταν ο Αβραάμ Μπεναρόγια. Το ΣΕΚΕ, ιδρυθέν στις 17/11/1918, προσχώρησε στην Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή, της οποίας
προΐστατο ο Εβραίος Ζηνόβιεφ και μετονομάστηκε σε ΚΚΕ. Στις εκλογές της 7/11/1926, πρώτοι βουλευτές του ΚΚΕ εξελέγησαν οι Α. Μπεναρόγια, Κ. Βεντούρα και Μπεχάλ Σολάν, ενώ το 1925, στελέχη του ΚΚΕ προσήχθησαν σε δίκη για προπαγάνδα αντεθνικών θέσεων, που αφορούσαν την αυτονόμηση της Μακεδονίας και την σύσταση αυτόνομου «μακεδονικού κράτους», στην οποία καταδικάστηκε ο Εβραίος Σαπόρτα.
Το ΚΚΕ, σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά την συγκρότηση της 4ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του, τον Δεκέμβριο του 1931, κατήγγειλε την Ελλάδα πως καταδιώκει και εξοντώνει τις εθνικές μειονότητες, κυρίως τους Εβραίους! Η ίδια ανακοίνωση διατράνωνε την απόφαση του ΚΚΕ «να διεξάγει μια ακατάπαυστη πάλη ενάντια στο αστικό καθεστώς, που στρέφεται εναντίον του εβραϊκού πληθυσμού, λαμβάνοντας θέση ενάντια στις καταδιώξεις, που φθάνουν μέχρι τα αιματηρά πογκρόμ και να πάρει δραστήρια μέρος στην οργάνωση αυτοάμυνας του εργαζόμενου εβραικού πληθυσμού».
Ο Α. Μπεναρόγια δεν υπήρξε καθόλου τυχαία μορφή του Σιωνισμού. Από απόσπασμα του βιβλίου του Ραφαήλ Φριζή «Ο Εβραϊκός Τύπος στην Ελλάδα» (Έκδοση της Ισραηλιτικής Κοινότητας Βόλου, 1999), αναγράφονται τα κάτωθι στις σελίδες 431-433, για την δράση του Μπεναρόγια.. «Τον Σεπτέμβριο του 1908, λίγους μήνες μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων, συγκέντρωσε τριάντα περίπου συντρόφους του και αποφάσισαν την ίδρυση της Ισραηλινής Εργατικής Λέσχης, με σκοπό να κάνουν ομιλίες και διαλέξεις για την επιμόρφωση των Εβραίων εργατών. Ένα χρόνο αργότερα, την επόμενη μέρα από την πρώτη επέτειο της Νεοτουρκικής Επανάστασης, με πρωτοβουλία του, ιδρύθηκε η «Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία», που έμεινε γνωστή ως «Φεντερασιόν». Ο Μπεναρόγια κατατάχθηκε εθελοντής στον Τουρκικό Στρατό για να μετάσχει στην εκστρατεία των Νεότουρκων στην Κωνσταντινούπολη για την καθαίρεση του «αιμοσταγούς Σουλτάνου» Αβδούλ Χαμίτ. Δεν δίστασε να καλέσει τους φίλους του σοσιαλιστές σιωνιστές Ιτσχάκ μπεν Τσβι και Δαβίδ μπεν Γκουριόν, που ήλθαν στην Θεσσαλονίκη και μίλησαν στην λέσχη της Φεντερασιόν».
Στις αρχές Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, μετέχοντας του «Σοσιαλιστικού Συνεδρίου» για την ίδρυση πολιτικού κόμματος, υπήρξε από τους συνιδρυτές του «Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας» (Σ.Ε.Κ.Ε.) και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του». Από την προσεκτική ανάγνωση του παραπάνω κειμένου, το οποίο προέρχεται από Εβραίο συγγραφέα και αποτελούν μέρος επίσημης εκδόσεως της «Ισραηλιτικής Κοινότητας Βόλου», διαπιστώνεται πως κάθε κίνηση του βουλγαρικής καταγωγής Εβραίου Αβραάμ Μπεναρόγια για την εξάπλωση του εθνοδιαβρωτικού κομμουνισμού στην Ελλάδα, είναι παράλληλη με την εξάπλωση του εθνικιστικού κινήματος των Νεότουρκων στην Τουρκία, με επικεφαλή τον ντομνέ Εβραίο Μουσταφά Κεμάλ, του σφαγέα του Μικρασιατικού και Ποντιακού Ελληνισμού. Επίσης, από χρονικής συγκυρίας, το 1908 στην Θεσσαλονίκη, εκδηλώνονται τρία γεγονότα φαινομενικά ασύνδετα, όμως εξυπηρετώντας τις ίδιες σκοπιμότητες, όπως η άφιξη του Α. Μπεναρόγια στην Θεσσαλονίκη και η ίδρυση της «Φεντερασιόν», η ίδρυση της εβραϊκής παραστρατιωτικής οργάνωσης «Μακαμπί» (Μακκαβαίοι), εμφορούμενη από το σιωνιστικό πνεύμα, και η ενεργοποίηση του νεοτουρκικού κινήματος στην Θεσσαλονίκη, υπό την αιγίδα της Επιτροπής « Ένωση και Πρόοδος» των Τουρκοεβραίων.
Στο βιβλίο του «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ», ο πρώην Γ.Γ. του ΚΚΕ Ελευθέριος Σταυρίδης, αναφέρεται στο συγκλιθέν συνέδριο της Μόσχας (σελ. 259), κατά τις εργασίες του οποίου οι Βούλγαροι κομμουνιστές έθεσαν το ζήτημα της αυτονομήσεως της Μακεδονίας, επισημαίνοντας ο Σταυρίδης πως.. «Υπολόγιζαν ακόμη και στην ευμενή στάση των Ισραηλιτών της Μακεδονίας, οι οποίοι θα προτιμούσαν κατά αυτούς την αυτονομία και θα βοηθούσαν οικονομικά τον αυτονομιστικό αγώνα τους και διεθνώς πολιτικά, δια της βοήθειας του διεθνούς Ιουδαϊσμού!», ενώ στις σελίδες 443-444 συνεχίζει, αναφερόμενος σε ομιλία βουλευτών του ΚΚΕ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου «Ο Βεντούρα, ως Εβραίος, μετέφερε το ζήτημα και μίλησε ως εκπρόσωπος της Ισραηλιτικής μειονότητας υπέρ των ελευθεριών των μειονοτήτων, τονίζοντας πως στην έννοια της αυτονόμησης της Μακεδονίας, περιλαμβάνεται ακριβώς η έννοια της ελευθερίας των μειονοτήτων». Φυσικά η Βουλή δεν περίμενε να ακούσει πως εννοούσαν οι Εβραίοι την αυτονομία της Μακεδονίας, αφού αυτήν επιθυμούσαν και οι αστοί Εβραίοι εκτός των κομμουνιστών». Επακολούθησε ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή, για την παραπομπή ή μη των βουλευτών στην Δικαιοσύνη, για τις αντεθνικές δηλώσεις υπέρ της αποσχίσεως της Μακεδονίας από τον εθνικό κορμό. Και ο Ε. Σταυρίδης συνεχίζει… «Μετά την επανάληψη της συνεδρίασης, άρχισε αμέσως η ψηφοφορία, με ονομαστική κλήση. Πολλοί εκ των δημοκρατικών βουλευτών έφυγαν κατά το διάλειμμα για να μην συμμετάσχουν στην ψηφοφορία… Συνάμα δεν ήθελαν να ψηφίσουν κατά της χορήγησης αδείας διώξεως, προκειμένου περί αδικήματος όπως αυτό της αυτονόμησης της Μακεδονίας. Τελικά ψήφισαν μόνο 128 βουλευτές. Τον μεγαλύτερο αριθμό καταδικαστικών ψήφων έλαβαν οι Εβραίοι κομμουνιστές βουλευτές, ο Βεντούρα 98, ο Σουλάμ 96. Έτσι δόθηκε η άδεια για την δίωξη των εννέα βουλευτών».
Δεν είναι τυχαίο γεγονός πως το ΚΚΕ, όχι μόνο αντιτάχθηκε, αλλά υπονόμευσε όλες ανεξαιρέτως τις ελληνικές προσπάθειες που κατά καιρούς καταβλήθηκαν, αποσκοπώντας στην Εθνική Αναγέννηση και στην πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας, επικαλούμενο ως πρόσχημα, την ιδεολογική του υποτίθεται αντίθεση προς τα αίτια της διεξαγωγής των Εθνικών Αγώνων. Στην σημερινή εποχή το έργο πλέον της καταστροφής του Ελληνικού Έθνους έχει αναλάβει η διεθνιστική Αριστερά με την Κυβέρνηση Σύριζα που ενισχύει την λαθρομετανάστευση και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην δημογραφική γενοκτονία των Ελλήνων μέσω και της μεθοδευμένης οικονομικής εξόντωσης τους σε αγαστή συνεργασία με τους ευρέως γνωστούς παγκόσμιους τοκογλύφους……
Γεώργιος Γκιούρας